Engin Akyürek: İçimde Küçük Bir Erkek Çocuğu Var

Ekranların sevilen oyuncusu Engin Akyürek geçtiğimiz gün çok özel bir röportaj verdi. Samimi açıklamalarda bulunan Engin Akyürek “İçimde küçük bir erkek çocuğu var” dedi. İşte ünlü oyuncun o röportajı;

*Fazla röportaj vermiyorsun, magazinde yoksun. Sanki bir demir kafesin içinde yaşıyorsun. Diğer yandan çok popülersin, attığın her adım sosyal medyada gündem oluyor. Bunu başarmanın sırrı ne?
Bir sırrı var mı bilmiyorum. Aslında ben hep hayatın içindeyim. Magazinin yaptığım mesleğin bir parçası olduğunun farkındayım ve orada da gerektiği kadar olduğumu düşünüyorum. Beni tanıyanlar, benimle çalışanlar bilir; hayatı normal yaşayan biriyim. Hayatın içinde, sokakta bir yaşamım var.

*İş dışında nasıl biri olduğunu anlatsana…
Rutinlerim çok yok. Çalıştığımız dönemlerde yoğun ve kalabalık bir ortamda olduğumuz için sette olmadığımda tek kalma enerjisini seviyorum. Kendimle vakit geçirmek hoşuma gidiyor, bunu kıymetli buluyorum. Hayatımda sevdiğim şeylerden biri dalış, fırsat buldukça yapmaya çalışıyorum. Yakın arkadaşlarımla vakit geçirmeyi, sohbet etmeyi severim.

Ağlarım tabii ki…

*Gülümsediğinde merhametli, sert baktığında maço, kimi zaman mesafeli, kimi zaman sıcak bir havan var. Sen kendini nasıl anlatırsın?
Sen bunları oynadığım karakterlerin bendeki karşılığı olarak görüyorsun. Ne kadarı bende var, ne kadarı yok bilemem ama şunu söyleyebilirim: Ben özünde mutlu bir adamım. Hayatımda tercih ettiğim şeyler de mutlu ve pozitif şeyler.

*Duygusal bir tarafın var mı? En son ne zaman ağladın mesela?
Rasyonel görünsem de içimde o duygusal taraf var. Ağlarım tabii ki… En son dizimin sezon finalinde ağladım. Benim için çok özel bir proje ve karakterdi. Çekimlerin son gününde duygusal anlar yaşadım.

*40’lı yaşlara girdin. Bunun sendeki hissi ne?
30’lar yoğun, çalışarak ama güzel geçti. 40’lar da umarım verimli geçer. Sanki taşlar yerli yerine oturuyor. Aradığınız, karar veremediğiniz şeylere daha kolay karar vermeye başlıyorsunuz. Mesleğimin ve hayatımın tadını daha fazla çıkaracağım bir döneme girdiğimi hissediyorum.

*18 yıldır oyunculuk sektöründesin. Bu işte en önemli şey ne sence?
Bunun bir formülü yok, bir bütün… Ama tabii her şey hikâyeyle başlıyor. Hikâye kötüyse malzemeniz kötüdür, tıpkı Yemek gibi. İyi mutfak, iyi usta, iyi dekore edilmiş bir yerde yemek yapmaya çalışıyorsun ama malzeme kötüyse iyi bir şey çıkaramazsın.

*Yaptığın işler hep tutuyor. Sana bir sürü senaryo geliyordur. Doğru hikâyeyi nasıl seçiyorsun?
Hissiyat. Beraber çalıştığım insanlar var, menajerim var; onların da fikirlerini alıyorum. Bir proje özellikle televizyonda iki senelik bir süreç olabiliyor, iki sene o karakterle yol alabilir miyim? Sosyal hayatta da taşıyabilir miyim? Bunları düşünüyorum. Çünkü oynadığınız karakter negatif şeyler yapıyor olabilir. Bundan etkilenmemeniz, onu taşımak ve onunla bir yolculuğa çıkmak istemeniz lazım.

Büyük cümlelerim yok

*Karakterleri canlandırırken kendini kaptırdığın oluyor mu? Psikolojik destek falan alıyor musun?
Hiç psikoloğa gitmek gibi bir sürecim olmadı. Oyunculuğa öyle bir yerden de bakmıyorum. Ben oyunculuğun akıl sağlığı yerinde olan, normal bir insanın yapabileceği bir meslek olduğunu düşünüyorum. Sen nasıl işini yaparken başka biri oluyorsun bu da öyle. Diğerlerini oyunculuğa yüklenmiş ve onu olduğu anlamdan başka bir yere taşıyan cümleler olarak görüyorum.

*Kendi senaryoların var mı?
Hikâyelerim var. Bu süreçte onları hayata geçirmekle ilgili hayallerim oldu. Senaryo yazmak farklı bir matematik. İlla ben yazacağım diye bir şey yok. Bir senaristle beraber de yazabilirim.

*Hikâye yazarken neler seni besliyor?
Sokak, hayat, yolda gördüğüm bir kedi, çocukluğum… Bana değen her şey. Biraz kendimce yazıyorum. Büyük cümlelerim yok, kendime değen hisleri anlatmayı seviyorum.

*Ortadoğu, Şili, Arjantin, Peru… Dünyanın pek çok ülkesinde popülersin. Nelerle karşılaşıyorsun?
İstanbul’da da bunu yaşıyorum aslında. Orada izleyenler buraya geliyor, karşılaşıyoruz. Doğum günlerimde bağış kampanyaları düzenliyorlar. Sosyal sorumluluk projeleri de yapıyorlar. Onlarla hep bir şekilde bağım var. Bunlar bana iyi hissettiriyor.

*Sence Türk dizilerinin yurtdışında talep görme sebebi ne?
Bununla ilgili daha detaylı araştırmalar yapılmalı ki biz de doğru bilgi edinelim.
Benim düşüncem anlattığımız hikâyelerin evrensel olması. İlgi çekici, otantik ve farklı geliyor. Duyguları anlatma biçimimiz de önemli ve seviyorlar.

*Bu hafta itibariyle yeni reklam filmin yayımlanmaya başlayacak… Nasıl bir reklam oldu?
Shell markasıyla ikinci senem. İlk sezon güzel mesajları olan, samimi bir kampanya yaptık. Bir şey söylemek istedik. Kadın çalışanlar, engelsiz kahramanlar gibi ortak değerlerimizin altını çizdik. İkinci yılımızda da bunlara ek olarak Cumhuriyetimizle aynı yaşta olan bu marka için bir 99’uncu yıl filmi çektik.

*Bir de hikâyesi sana ait bir dizi gelecek. Nasıl bir öykü yazdın?
Evet, ‘Kaçış’. Bir savaş muhabirinin sınırı geçip esir düşmesiyle başlayan bir hikâye. Savaşı ve savaşın içinde insan kalmayı anlatıyor.

*Gazeteci olmak ister miydin?
Hep merak etmişimdir. Özellikle savaş muhabirliği hep ilgimi çekmiştir.

*Sen gazeteci olsan ve Engin Akyürek’le röportaja gitsen… Ona ne sorardın?
Güzel ve asla cevap veremeyeceğim bir soru (gülüyor). Şu an bayağı bir psikiyatrist koltuğunda gibi hissettim. Öncelikle dersime çalışırdım. Ama en önce “Kendinden razı mısın” diye sorardım.

*Sorayım o halde, kendinden razı mısın Engin?
Evet, kendimden razıyım Hakan.

Ekranda kendimi kendimle kavga ederek izlerim

*Canlandırdığın her karakter izleyiciyi inandırıyor. Bir metodun var mı?
İzleyeceğiniz yol ve çaba role göre değişiyor. Spesifik bir karakterse ona ait şeyleri gözlemlemek seni güçlendirebilir. Ama hayatta her duyguyu ve her olayı tanıyamaz, şahit olamazsınız. Orada da mesleğin görünmeyen yüzü devreye giriyor. Hayal etmek, empati kurmak, duygular… Bunların daha güçlü olduğunu düşünüyorum. Oyunculuğun yüzde 80’i içinizde var olan çocukluğunuz, hayatınız, duygularınız, biriktirdikleriniz… Zaten canlandırdığın karakteri farklı kılan da bunlar oluyor.

*Kendini izler misin?
Evet ama oturup kendimi kendimle kavga ederek izlerim. Bazen sevmem, bazen “Şöyle yapsaydım” derim. O bir muhasebe. Kendinizi izlemek, duymak ve başka biri olarak görmek kolay bir şey değil.

*Senden oyunculuğu çekip alsam geriye ne kalır?
Oyunculuğun bana kattıklarını biliyorum. Onları söyleyebilirim.

*Neler kattı?
Daha anlayışlı olmamı sağladı. Hayatı, insanları ve kendimi tanıma noktasında yardımcı oldu. Kendime ait farkındalıklarımı geliştirdi. Bir meslek olarak, bir karakteri oynamayı sevmekle başlayan yolculuğun edinimlerini insan olarak hep hayatımda hissettim. Evet, zor bir meslek oyunculuk ama benim için pozitif tarafları hep daha görünür oldu.

*Bu mesleğin hayat adına sana verdiği en önemli ders ne oldu?
Oynadığınız rollerin çoğu sizin hayatınızda olmayan, normal hayatta yapmayacağınız şeyleri yapabiliyor. Sizin de ona hak vermek değil ama onu anlamanız gerekiyor. O da hayata dair birçok şey gösteriyor. Bana da önyargılı olmamayı, anlamayı, anlamaya çalışmayı öğretti.

*Ekranda gördüğümüz birçok ismi artık tiyatro sahnesinde de görüyoruz. Tiyatro yapar mısın?
Evet, bunun bana ve oyunculuğuma iyi geleceğini de biliyorum. Ama bir şeyi hakkıyla yapmayı seviyorum. Bir şeyleri yarım yapıyor olma hissiyatı beni huzursuz ve tedirgin eder.

Kaynak: Hürriyet