Başak Sayan’ın en büyük ‘keşke’si! Başarılı oyuncu Başak Sayan, sosyal medya hesabından yaptığı paylaşımla yaşadığı pişmanlıkları dile getirdi. Önce çok sevdiği anneannesini kaybeden, geçtiğimiz ay ise 17 senelik dostu köpeğini kaybeden güzel oyuncu, içini dökerken neler söyledi? İşte haberimiz hakkında merak ettiğiniz tüm detaylar…
Başak Sayan’ın en büyük ‘keşke’si!
Başak Sayan’ın en büyük ‘keşke’si! Televizyon ekranlarının aranılan yüzlerinden birisi olan başarılı oyuncu Başak Sayan, sosyal medya hesabından yaptığı bir paylaşımla birlikte takipçileri ile dertleşti.
Önce çok sevdiği anneannesini kaybeden, geçtiğimiz ay ise 17 senelik dostu olan köpeğini kaybeden Başak Sayan, yaşadığı pişmanlıkları paylaştı.
Ne zaman biteceği belli olmayan bir yolculuk hayat
Sosyal medya hesabından paylaştığı bir fotoğraf ile beraber hayata dair hislerini ve pişmanlıklarını paylaşan güzel oyuncu, şöyle yazdı:
Sonunun ne zaman biteceği belli olmayan bir yolculuk hayat. Her gece gözlerimizi kapatırken sabaha uyanıp uyanmayacağımızın belli olmaması gibi. Her zaman uykuyu çok tuhaf bulmuş, bir nevi ölüme benzetmişimdir. Sonradan öğrendim tasavvufta uykuya ölümün kardeş dendiğini. Gerçekten de sevdiğimiz biri ruhunu teslim ettiğinde geriye kalan bedeni bir kalıptan farklı değilmiş ve sanki uyuyormuş gibi geliyor insana. Çocukluğumdan beri kafamı kurcalar durur, biz uyurken ruhumuz nereye gider? Bilincimize ne olur? İnsan sormaya başladı mı sonu gelmiyor. Ve sınırlı algılarımızla anlayabileceklerimiz de sınırlı ne yazık ki.
İlk romanımın da konusu buydu…
Sadece tek bir şeyi anlıyor insan bu hayattayken. Hayat ne olacağını bilemediğin bir serüven. Sevdiklerin yarın sabaha yanında olmayabilirler. Ondan sonra geride böyle bir köşe yapsan yatağının ucunda ne fayda. Sağken kıymetini bilemediysen. Sonradan kıymetini bilme duygusu hep acıtmıştır canımı. İlk romanım ‘Bağlanma Korkusu’nun teması da buydu. Keşke insan elindekilerinin değerini hep bilse. Ben hep bilmeye çalıştım. Ama o zamanda gittiklerinde hissettikleriniz çok fena. Zaman ayıramamış, yeterince sevememiş olsaydım, neler hissederdim bilemiyorum. Evde baş ucuma anneannemle Max’in fotoğraflarını koydum. İkisi de benim kalbimdeki en büyük yerlerden birine sahipler. Keşke diyeceğim tek şey, keşke anneannem sağken bu farkındalığa sahip olsaydım. Keşke…
